نکیسا پنجه در چنگ خود کرد تا در جشن مهرگان از میان ۳۶۰ دستان ساخته باربدهنرمند، نغمه ای دلربا بنوازد. انبوه جمعیت همه با جامه هایی زیبا و زربفت در میداناصلی شهر جمع شده بودند. نکیسا چنگ خود را از پوستین درآورد و خرامان در جایگاه آرامگرفت. جمعیت بی تاب شده بود، هلهله ای عظیم در میان جمعیت افتاده بود، هرگز در عصرساسانیان چنین جمعیتی برای شنیدن اثری موزون گرد هم نیامده بودند.
موسیقی دیرزمانی است که در بین ایرانیان از جایگاهوالایی برخورداراست به طوری که در ایران باستان هنگام طلوع و غروب خورشید گروهی هرروزه به نواختن و طبل و کرنا می پرداختند. مرسوم بودن نوعی خاص از موسیقی در هریک از جشن های آیینی، بزمی و رزمیو نیز در جشن های طبیعت و ایام تاریخی همچون ترانه ای بنام هوره» که در جشن هایی ازدوران هخامنشی رواج یافته بر اهمیت این جایگاه تاریخی دلالت دارد جشن ,ای ,موسیقی ,جمعیت ,جایگاه ,تاریخی ,در جشن ,که در ,چنگ خود ,جشن های ,طبل و
درباره این سایت